Islandia to magiczna kraina, pełna niewyobrażalnych krajobrazów i przepięknych scenerii. Wiele z nich znajduje się na lub w pobliżu głównej drogi wokół wyspy – drogi nr 1. Jednak kilka miejsc absolutnie spektakularnych znajduje się w tzw. interiorze – obszarze wewnętrznym wyspy, dostępnym wyłącznie latem i w samochodzie terenowym 4×4. Dzięki tym miejscom lato jest okresem, kiedy Islandię trzeba odwiedzić. Zobacz, które miejsca w interiorze są szczególnie warte odwiedzenia.
Oto zdjęcia, a poniżej mapa, tych 10 perełek wnętrza Islandii.
Mapa: Najciekawsze miejsca interioru Islandii.
Każda lista top 10 jest bardzo subiektywna i dyskusyjna. Jednak jestem absolutnie przekonany, że przynajmniej pierwsze cztery miejsca z tej listy naprawdę, ale to naprawdę warto odwiedzić. Dla jasności: to Landmannalaugar, Kerligarfjoll, Askja i Thorsmork. Naprawdę warto ułożyć sobie plan wycieczki wokół odwiedzenia tych właśnie miejsc lub zmodyfikować posiadany plan tak, żeby znaleźć dla nich miejsce i czas.
Natomiast dalsze 6 miejsc, jakkolwiek są bardzo ciekawe, piękne, wyjątkowe, to zgodzę się, że warto je odwiedzić, jeśli i tak akurat jesteś w okolicy i podjechanie kawałek po drodze F nie stanowi problemu. Natomiast jeśli to jest kłopot, coż – trudno – i tak nie da się zobaczyć wszystkich pięknych miejsc na Islandii, jeśli nie masz na to miesiąca lub dwóch…
Tęczowe góry w Landmannalaugar
Do Landmannalaugar można w miarę wygodnie dojechać z Reykjaviku autobusem. Latem zwykle na trasie kursują przynajmniej dwie takie linie.
Na miejscu jest do wyboru niezliczona liczba pojedynczych atrakcji i łączących je pieszych tras, których długość i poziom trudności wahają się od prostych kilkugodzinnych spacerów po okolicy (np. na szczyt tęczowego wulkanu Brennisteinsalda), po wielodniowe, wymagające dużej sprawności fizycznej i logistyki, trekkingi. Po wycieczce można skorzystać z nieźle zaopatrzonego sklepu i rewelacyjnego gorącego źródełka.
Przeczytaj więcej w artykule Landmannalaugar – tęczowe góry jak z bajki.
Dymy w Hveradalir (Kerlingarfjoll)
Pomiędzy kolorowymi wzgórzami Kerlingarfjoll usytuowany jest obszar geotermalny Hveradallir. Pełen gorących strumieni, błot, fumaroli i lekkiego zapachu siarki. Unoszące się nad barwnymi, fantazyjnie ukształtowanymi wyżynami, kłęby pary dodają miejscu prawdziwej magii.
W rejonie znadują się 3 schroniska górskie, z czego jedno w miarę łatwo dostępne (autem 4×4 lub autobusem). W jednym z gorących źródeł w tej okolicy zmierzono powierzchniową (sic!) temperaturę wody na aż ponad 150 oC! Naprawdę warto odwiedzić to miejsce – przeczytaj o nim więcej w tym artykule: Kerlingarfjoll – wrzące kolorowe góry.
Thorsmork (isl. Þórsmörk) to region na południu Islandii, pomiędzy lodowcami Tindfjallajökull, Mýrdalsjökull i Eyjafjallajökull. Dość trudno tu dojechać, ale jedno ze schronisk organizuje dojazd własnymi 'super jeeps’ nawet zimą.
Okolica odznacza się dość ciepłym klimatem, dużo łagodniejszym od pozostałej części południa wyspy. Dzięki temu rośnie tam relatywnie bujna roślinność złożona z intensywnie zielonego mchu, paproci, niewielkich krzewów oraz brzóz. Znaczenie islandzkiej nazwy Thorsmork to 'puszcza Thora’ i chociaż nie znajdziemy tam takiego lasu, do jakich jesteśmy przyzwyczajeni z centralnej Europy, to Islandczycy cenią ten region przede wszystkim właśnie za jego zieleń.
W Thorsmork działają trzy (a w pewnym sensie nawet 4) schroniska. Znajdują się tu liczne wąwozy, a między najpiękniejszymi miejscami prowadzi kilka szlaków pieszych, w tym najpopularniejsze na całej Islandii Laugavegur (prowadzący do Landmannalaugar) i Fimmvörðuháls (do Skogar).
Planując wycieczkę, najlepiej poświęć na to cudowne miejsce więcej niż 1 dzień. Więcej informacji i porad znajdziesz w serii artykułów poświęconych poszczególnym miejscom w Thorsmork. Najlepiej zacząć lekturę od artykułu Thorsmork – legendarna Puszcza Thora.
Askja – jezioro Viti
I właśnie to drugie, mniejsze jeziorko – Viti (nie mylić m.in. z Viti w masywie Krafla) – jest powodem, dla którego naprawdę warto przyjechać do Askja. Otóż ze względu na swoją geologię jeziorko utrzymuje przyjemną temperaturę nieco poniżej 30 oC i można się w nim kąpać przez cały rok. Kąpiel wprost w kraterze bądź co bądź czynnego wulkanu, to na pewno przeżycie warte odrobiny poświęceń.
Dojazd do Askja wymaga samochodu 4×4, ale wybór konkretnej drogi zależy od kilku szczegółowych czynników. W pobliżu działa sezonowe schronisko i kemping. W nieco dalszej okolicy znajdziemy także kilka mniejszych chatek / górskich schronów, do których dostać się już można wyłącznie pieszo.
To także stąd zaczyna się zachodnia część drogi F910 – prawdopodobnie najtrudniejszej drogi terenowej na Islandii (na przejechanie tych ok. 120 km należy zarezerwować praktycznie cały dzień). Docierają tu także terenowe autobusy i specjalne 1-dniowe wycieczki z pobliskiego Reykjahlid, w rejonie Myvatn.
Więcej o tym absolutnie niezwykłym miejscu przeczytasz tutaj: Askja – wulkan z kąpieliskiem.
Hafrahvammagljufur
To najpotężniejszy i największy kanion w całej Islandii. Właściwie składa się z dwóch kanionów: Hafrahvammagljúfur i Dimmugljúfur. Wielki wąwóz rozciąga się na długości około 8 kilometrów, od północnej części lodowca Vatajökull w kierunku doliny lodowcowej Jökuldalur. Szczelina pomiędzy wysokimi na 200 m ścianami ma szerokość 100-150 m i powstała dzięki sile rzeki Jökla. Pomiędzy zboczami panuje półmrok, sprawiający, że kanion wygląda na wąski, a jednocześnie podkreśla jego imponujący rozmiar. Patrząc na kanion z góry, przed oczami rozciąga się niesamowicie piękny i majestatyczny krajobraz ukazujący wielką moc natury.
Na początku kanionu znajduje się także jedna z tam zupełnie niezwykłej elektrowni wodnej Fljótsdalsstöð. Choć na powierzchni nie widać zbyt wiele z instalacji tej elektrowni, to warto poznać jej zupełnie niezwykłą konstrukcję.
Jeśli potrzebujesz noclegu w pobliżu kanionu, najdogodniejsze i bardzo atrakcyjne będzie Schronisko Laugarfell – wschodnia brama do interioru Islandii.
Więcej na temat kanionu, elektrowni i okolicznych atrakcji przeczytasz w tym artykule: Hafrahvammagljúfur – potężny i piękny kanion na wschodzie Islandii.
Aldeyjarfoss
Ten wodospad jest niekiedy niesłusznie pomijany na trasach podróżników, ponieważ niewiele osób o nim słyszało. Warto jednak zjechać 40 km z głównej drogi do doliny Bárðardalur, aby na jej końcu móc podziwiać to malownicze połączenie czarnych skalnych kolumn i spadającej wzdłuż nich jasnoniebieskiej, spienionej wody.
Jeśli planujesz przejechać jedną z dwóch słynnych dróg północ-południe – F26 (Sprengisandsleid) – Aldeyjarafoss to obowiązkowy przystanek po drodze.
Więcej o tym pięknym miejscu przeczytasz tutaj: Aldeyjarfoss – jeden z najpiękniejszych wodospadów Islandii.
Kolumny bazaltowe w kanionie Studlagil
Dotarcie do tego miejsca jest dość łatwe, ale dotarcie w taki sposób, żeby można było zejść na dno kanionu i w sumie w ogóle go zobaczyć, jest już nieco trudniejsze czy raczej – wymaga po prostu sporo czasu.
Wszystko o tym pięknym miejscu znajdziesz w tym artykule: Kanion Studlagil – jeden z ukrytych skarbów Islandii.
wodospad Ofaerufos
Najpiękniej Eldgja prezentuje się w okolicy dwupoziomowego wodospadu Ofaerufoss na rzece Nydri-Ófæru wpadającej do kanionu.
Aby dojechać do Eldgja i Ofaerufoss potrzebne jest auto z napędem na 4 koła, ponieważ prowadząca tu droga F208 jest dość wymagająca i wymaga m.in. kilkukrotnego przekroczenia strumieni.
Wszystko o tym jak tu dotrzeć, gdzie zaparkować, jak zaplanować wycieczkę i co zobaczycie na miejscu, znajdziesz w artykule Eldgja i Ofaerufoss – Ognisty Kanion i Wodospad nie do przejścia.
Hveravellir to obszar geotermalny pełen parujących gorących źródeł, bulgoczących błot i syczących fumaroli. Znajduje się w zachodnio-środkowej części Islandii, na północy lodowca Langjökull, nieopodal drogi 35 (tradycyjnie zwanej F35, choć straciła swoją górską literkę już parę lat temu).
Na terenie Hveravellir znajduje się schronisko ze świetną restauracją oraz dość prosty kemping. Dla fanów kąpieli na świeżym powietrzu, istnieje także możliwość odpoczynku w gorącym źródle.
Dojazd do Hveravellir nie jest trudny i np. nie wymaga przejeżdżania przez rzeki czy pokonywania stromych podjazdów. Nie bez powodu droga 35 nie jest już formalnie drogą górską… Jest to więc świetny wybór dla osób jadących w islandzki interior po raz pierwszy. Więcej o tym miejscu znajdziesz w tym artykule: Hveravellir – schronisko wśród gorących źródeł.
Płaskowyż Sprengisandur rozciąga się między lodowcami Hofsjökull i Vatnajökull i w dawnych czasach służył za główną drogę łączącą północy i południowy region Islandii. Jego długość wynosi około 200 km. Niemal na środku trasy, w centrum wyspy znajduje się Nyidalur – niewielka oaza z kempingiem, schroniskiem i domkami noclegowymi.
Jeśli wybierasz się w trasę tą drogą, powinieneś zatrzymać się w tym wyjątkowym miejscu na dzień lub dwa. Jest to idealne miejsce, aby cieszyć się otaczającą dzikością natury i surowym krajobrazem środkowej części Islandii. Nyidalur stanowi także fantastyczny punkt do trekkingów na pole lawy Vonarskard – w kierunku lodowca Vatnajokull i wulkanu Bardarbunga.
Opis tras pieszych dostępnych w tym miejscu i atrakcji, które można tu obejrzeć znajdziesz tu: Nyidalur – dolina na wyżynie islandzkiej.
Sposobów na dotarcie do interioru jest co najmniej kilka. Zdecydowanie najlepszym i najczęściej wybieranym rozwiązaniem jest opcja samochodu z napędem 4×4. Omawiamy to szerzej w tym artykule: Jaki samochód wynająć na Islandii.
Drogi prowadzące w głąb wyspy są niemal wyłącznie szutrowe i żwirowe. Często jest to teren nieco podmokły lub ośnieżony, ze stromymi podjazdami. Częste są również brody – przejazdy przez strumienie bez możliwości skorzystania z mostu. Napęd na cztery koła daje możliwość bezpiecznego pokonywania trudnych tras, minimalizuje szansę zakopania się lub ślizgania. Chcąc eksplorować środek wyspy, nie ryzykuj ze zwykłym samochodem, ponieważ może prędko okazać się za słaby.
Jeśli nie chcesz wynajmować samochodu z napędem 4×4, ale chcesz zobaczyć choć kawałek interioru, chyba najlepszym rozwiązaniem jest dojechać do kempingu Rjupnavellir i tam przesiąść się na autobus do Landmannalaugar. Autobusy odjeżdżają kilka razy dziennie i pozwalają zarówno na jednodniową wycieczkę, którą zaczynasz rano i kończysz po południu właśnie w Rjupnavellir, jak i na kilkudniową jeśli chcesz zabrać swój namiot do Landmannalaugar, wynająć nocleg w tamtejszym schronisku lub wrócić pieszo, pięknym szlakiem Hellismannaleid. Autobusy jeżdża do/z Reykjaviku, więc taką wycieczkę można też zacząć tam. Szczegółówe informacje o autobusach, noclegach i wspomnianym szlaku znajdziesz oczywiście w podlinkowanych artykułach.
Jeśli nie chcesz podróżować samochodem, możesz też przerzucić się na rower i spróbować swoich sił na dwóch kółkach. Dla fanów długich pieszych wycieczek z plecakiem, jest też oczywiście opcja używania jedynie swoich nóg. Wówczas możesz dojechać autobusem do punktu startowego, przejść cały szlak pieszo i wrócić do miasta kolejnym autobusem. To jednak wymaga pewnego doświadczenia i posiadania odpowiedniego sprzętu. Wiele szlaków w interiorze jest zaplanowanych na co najmniej kilka dni i nie ma na nich możliwości zrobienia prawdziwych zakupów.
Kolejną opcją są też jedno- lub kilkudniowe zorganizowane wycieczki off-road. W takim wypadku biuro podróży lub przewodnik zapewnia dojazd do konkretnych ekstremalnych miejsc, a Ty nie musisz się o nic martwić. Jest to jednak (naturalnie?) opcja dość droga. Polecamy np. tę wycieczkę: Adventure in Landmannalaugar, ale na wskazanym portalu znajdziesz także wiele innych.
Odkrywanie interioru na Islandii jest możliwe głównie w okresie letnim. Praktycznie wszystkie tzw. drogi górskie (oznaczone literą F) są zamknięte conajmniej od października do maja, ze względu na niekorzystne warunki pogodowe. Aktualne warunki i przejezdność dróg należy śledzić na oficjalnej stronie Islandzkiego Zarządu Dróg i Wybrzeża (The Icelandic Road and Coastal Administration (IRCA)): https://roads.is.
Pamiętaj, że jedyne sklepy w interiorze to te przy największych schroniskach. Zwykle (może poza tym w Landmannalaugar) oferują bardzo mocno ograniczony asortyment produktów (często są to tylko np. batoniki), pracują w ograniczonych godzinach i chociaż przyjmują płatności kartą, to zwykle w mocno zawyżonych cenach (co w sumie zrozumiałe). W interiorze nie ma też stacji benzynowych, na dużej części obszaru nie ma zasięgu sieci komórkowych, a w wielu schroniskach czy kempingach nie ma ani prądu, ani bieżącej wody czy nawet toalet. To naprawdę dzika kraina, w której absolutną podstawą jest nasza samodzielność i samowystarczalność. Z drugiej strony to być może ostatnie takie miejsce w Europie, więc tym bardziej niezwykle ciekawe…
