Hveravellir (w wolnym tłumaczeniu nazwa oznacza po prostu ‘gorące źródła’) to piękny kameralny obszar geotermalny położony w centralnej części Islandii, nieopodal drogi 35.
Przyroda Hveravellir
Obszar Hveravellir leży na wysokości 650 metrów nad poziomem morza, jest objęty ochroną jako pomnik przyrody i często uznawany są za najpiękniejszy obszar geotermalny na Islandii.
Z całą pewnością jest to jedna z pereł poza utartym szlakiem tego kraju. Piękne gorące źródła z bulgoczącymi sadzawkami i dymiącymi fumarolami, świetna restauracja, piękne widoki na okoliczne lodowce Langjökull i Hofsjökull oraz naturalny geotermalny basen tworzą wspaniałą oazę, sprzyjającą relaksowi i wytchnieniu na środku trasy 35, przez sam środek interioru Islandii.
Roślinność Hveravellir to przede wszystkim dostosowane do specyficznych surowych warunków alpejskie gatunki. Najpopularniejsze to: sybaldia rozesłana (Sibbaldia procumbens), szarota drobna (omalotheca supina), przywrotnik alpejski (alchemilla alpina), wełnianka wąskolistna (Eriophorum angustifolium), świbka błotna (triglochin palustis) czy płucnica islandzka (cetraria inslandica).
Hveravellir jest obszarem chronionym od 1960 roku, kiedy to z powodu swojej wyjątkowości uznano go za pomnik przyrody. W związku z tym surowo zabrania się niszczenia miejscowej przyrody, w tym w szczególności gorących źródeł.
W okolicy Hveravellir znajduje się piękna przełęcz Kaldidalur malowniczo położona pomiędzy lodowcami Þórisjökull i Langjökull. Na wschód od lodowca leży jezioro Hvítárvatn o powierzchnia około 30 km2. Jest to piąte co do wielkości jezioro w kraju, z przeciętną głębokością 28 m i najgłębszym punktem na poziomie 84 m. Będąc w tej okolicy, warto je zobaczyć.
Najstarszy opis tego obszaru pochodzi z wyprawy prowadzonej przez naukowców Eggerta Ólafssona i Bjarni Pálssona w 1752 roku. Jako ciekawostkę warto dodać także, że około 1760 roku w okolicach Hveravellir przebywała najsłynniejsza w Islandii para bandytów – Fjalla-Eyvindur i jego żona Halla. Jeśli wierzyć opowieściom, ukrywali się tam aż przez dwadzieścia lat.
Hveravellir – wskazówki i informacje praktyczne
- W Hveravellir znajduje się nieduże schronisko z polem namiotowym, domkami do wynajęcia, pokojami w wysokim standardzie oraz restauracją serwującą świetną kuchnię (dania zostały opracowane, a personel przeszkolony przez jednego ze znanych szefów kuchni z Reykjaviku).
- Goście hotelu mają do dyspozycji ładną i przestronną restaurację oraz łazienki w wysokim standardzie. Goście kempingu niestety proszeni są o przygotowywanie i spożywanie swoich posiłków przy stołach na zewnątrz (nie ma żadnej ‘stołówki’ czy kuchni dla nich) oraz korzystanie z łazienek w niezbyt wysokim standardzie, w kontenerze na zewnątrz.
- Osoby, które nie zatrzymują się tu na noc, proszone są o uiszczenie opłaty 500 ISK (około 15 zł) za korzystanie z toalety (utrzymanie jej tak daleko od cywilizacji nie jest ani proste, ani tanie). Goście zostający na noc są zwolnieni z opłaty.
- Przykładowe ceny pobytu:
-3-os pokój w nowym budynku (standard hotelowy): 28.800 ISK (860 zł) za noc za pokój;
-łóżko w starym budynku (standard schroniska, pokoje 8, 10 i 12-osobowe): 7900 ISK (240 zł) za noc, za osobę;
-kemping: 1900 ISK (60 zł) za noc, za osobę
-śniadanie w restauracji: 1800 ISK (55 zł) - Rezerwacji należy dokonywać przez:
-formularz na stronie http://hveravellir.is/accommodation/
-maila info[at]hveravellir.is
-telefon: +354 452 4200
-pobyt na kempingu nie wymaga rezerwacji – zawsze znajdzie się miejsce
Szlaki piesze w Hveravellir
Przy schronisku Hveravellir zaczynają się trzy interesujące szlaki turystyczne:
- Szlak zielony (Green Trail, Eyvindarrétt Circle)
Około 3-kilometrowa pętla na ok. 30-40 minut. Szlak przebiega przez zarośnięte mchem pole lawy i prowadzi do jaskini, w której ukrywali się Eyvindur i Halla (isl.: Eyvindarhellir; ang.: Eyvindur cave). Po drodze można zobaczyć nazwane ich imieniem gorące źródło (Eyvindarhver), wulkaniczne skały Zagrody Eyvindura (Eyvindarrétt, Eyvindur Pen) wewnątrz której trzymano ponoć owce oraz zbudowany już w poźniejszych czasach budynek kryty darnią. - Szlak czerwony (Red Trail)
To droga do Strytur – krateru wulkanu, który wybuchł ok. 7000 lat temu. Szlak liczy sobie ok. 12 km (i 240 m przewyższenia), a jego przejście zajmie ok. 3-4 godziny. Jeśli chcesz obejść krater i zejść do jego wnętrza, wydłużysz wycieczkę ok. 2 km. Trasa prowadzi przez pole lawy po części zarosłe już mchem, przez małe strumyczki i obok fumaroli (wulkanicznych ‘wentyli’ wypuszczających parę wodną spod ziemi). Na tym szlaku naprawdę można poczuć się jak na zupełnym, otoczonym tylko lodowcami, odludziu. - Szlak pomarańczowy (Orange Trail)
Ten szlak prowadzi do Thjofadalir (Þjófadalir), czyli Doliny złodziei, którzy podobno także i tu się ukrywali. Trasa jest łatwa i płaska, ale nieco dłuższa – 21 km długości, 145 m przewyższenia i ok. 4-5 godzin chodzenia. Przebiega zarówno przez pola lawy, jak i kwietne łąki. Szlak przechodzi także obok górskiej chatki Thjofadalir (Þjófadalir) prowadzonej przez Islandzkie Towarzystwo Turystyczne – Ferðafélag Íslands (The Iceland Touring Association, FÍ).
Jak dojechać do Hveravellir
Do Hveravellir dojedziesz samochodem lub autobusem.
Przed wjazdem na wyżynę warto zatankować auto do pełna. Najbliższe stacje benzynowe znajdują się w odległości ok. 100 km od Hveravellir: na południu koło gejzerów Geysir, a na północy przy drodze nr 1 – w Blonduos i Varmahlid (obie ok. 100 km) lub w Víðigerði (135 km).
Jadąc własnym samochodem z drogi 35 (dawniej F35) trzeba skręcić na drogę F735 na południowy-zachód i przejechać nią ok. 2 km.
W miesiącach letnich droga jest przejezdna dla większości typów samochodów, chociaż jako droga szutrowa nie jest polecana dla najmniejszych aut. Upewnij się też czy twoja wypożyczalnia nie traktuje drogi 35 jako górskiej F35 i czy pozwala ci zabrać tam samochód, który wypożyczasz. Niestety nie dojedziesz tutaj, jeśli masz wymóg jeżdżenia wyłącznie po drogach asfaltowych (jak np. większość dużych camperów / motorhomes).
Latem SBA-Nordurleid oferuje regularne połączenia autobusowe z Hveravellir (na trasie Kjölur), z codziennymi odjazdami z Reykjaviku i Akureyri.
Hei, chciałbym przejść jeden z tych trzech szlaków. Który Waszym zdaniem będzie najciekawszy? Czy do tego gorącego źródła Eyvindarhver (przy najkrótszym szlaku) również można wejść?
nie, wejść i wykąpać się można tylko w źródełku na kempingu – widać je na niektórych zdjęciach;
co do najładniejszego szlaku – na pewno najciekawsza jest wycieczka do Thjofadalir (pomarańczowy szlak), z tym że już tak naj-najlepiej to wracając w okolicy wzgórza Thjofafell warto znaleźć ścieżkę w stronę wzgórza Strytur i stamtąd wrócić szlakiem czerwonym 🙂 Wtedy macie wszystko w jednym, chociaż to na pewno wycieczka na cały dzień.
Mała uwaga nr. 1: szlaki w terenie są słabo wyznaczone, bardzo polecamy apkę mapy.cz z mapą ściągniętą na telefon – Islandia jest dość trudna topograficznie i naprawdę warto sobie pomóc GPS’em 🙂 (wersja apki umożliwiająca ściąganie map do użycia off-line jest płatna, ale chyba tylko kilkanaście złotych, więc naprawdę warto);
Mała uwaga nr. 2: zawsze spytajcie strażników / obsługę kempingu jak tam się sprawy mają na szlakach, czy coś się nie zmieniło itp
Cześć, widzę, że droga F35 w serwisie road.is jest zielona ale wykropkowana. Z adnotacją mountain vehicles. ;-// czy to może być ważne, czy Dacia Duster spełnia kryteria pojazdu górskiego..? ;-))
Genialny blog swoją drogą. Jestem pod dużym wrażeniem ilości i jakości informacji.
nie, niestety Duster na pewno nie kwalifikuje się do kategorii 'mountain vehicles’; to raczej kategoria dla 'super jeeps’, których na miejscu zobaczycie sporo…
Czesc! Czy droga prowadzaca do miejscowki jest w calosci traktowana jako dostepna dla wszystkich pojazdow? Planuje wjechac skoda octavia od poludnia i przejechac az na polnoc wyspy:)
cześć, cóż – trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie; bo tak:
1. o ile nie leży tam śnieg itp to bez kłopotu dojedziesz, zarówno od północy jak i od południa, także i Octavią; są to szutry, a nie asfalt, ale nic specjalnego poza tym; widziałem w Hveravellir VW Polo, VW Transportera itd – zupełnie zwyczajne samochody tam wjeżdżają; także w praktyce, jeśli pogoda sprzyja, to nie ma problemów;
2. w ogóle cała ta droga 35/F35 z południa na północ formalnie NIE jest drogą F, nie ma statusu drogi górskiej; ale w niektórych źródłach, a nawet w terenie na niektórych znakach, ciągle jest oznaczona jako F; wypożyczalnie samochodowe różnie do tego podchodzą, ale często/zwykle wspominają o tej drodze wprost – że wolno lub nie wolno danym modelem tam wjechać; więc formalnie – jeśli wypożyczasz samochód – to najlepiej spytać wypożyczalnię (na całej trasie NIE przejeżdżasz przez strumienie – to czasem ważne w wypożyczalniach);
3. sama końcówka dojazdu do Hveravellir (2-2.5 km) to droga F735; krótki odcinek, nie stromy, bez przejazdu przez strumienie, w ogóle niegroźny, ale no jest to formalnie droga F, więc jeśli wypożyczasz samochód bez prawa wjazdu na drogi F, to na tej końcówce jesteś poza regulaminem wypożyczalni…