Eldborg to – według znawców – piękny przykład krateru typu spatter cone (dosł. rozbryzgnięty stożek) u podnóża półwyspu Snæfellsnes.
Powstanie i wygląd Eldborg
Wulkan Eldborg powstał w wyniku erupcji, która miała miejsce około 6000 lat temu, na krótkiej szczelinie wulkanicznej o średnicy zaledwie 200 metrów i głębokości 50 metrów.
Jest to wulkan efuzywny, czyli lawowy. Zalicza się też do tzw. wulkanów centralnych, czyli takich, w których erupcja następuje z jednego miejsca, z pojedynczego krateru. Eldborg ma bardzo klasyczny, symetryczny kształt, z gładkimi pochyłymi bokami i bardzo wyraźnym kraterem.
Charakterystyczny stożek wulkaniczny – taki jak ma Eldborg – z równo uciętą, ale jakby poszarpaną koroną nosi nazwę spatter cone/ring (dosł. rozbryzgnięty stożek/pierścień). To specyficzny typ wulkanu stożkowego, który powstaje z lawy, która zastygła niemal od razu po erupcji, osadzając się na ścianach krateru. Dzięki temu krateru ma dość nieregularne, ostre i strome krawędzie. Więcej o różnych rodzajach wulkanów i ich wpływie na przyrodę Islandii przeczytasz w poradniku Jak działają wulkany Islandii.
Malownicze otoczenie krateru Eldborg
Elborg leży na dużej, barwnej równinie lawowej pełnej zielonych, czerwonych, złotych i pomarańczowych akcentów. Wokół znajduje się jeszcze 5 innych kraterów, lecz to on jest największy w okolicy. Taka cecha dodaje mu wyjątkowości i sprawia, że staje się dość spektakularny.
W zależności od swoich upodobań, doświadczenia i kondycji, możesz urządzić sobie wycieczkę wokół krateru lub na jego szczyt. Chętni mogą nawet zajrzeć do wnętrza Eldborga. Popularnym widokiem, który dodaje temu miejscu dramatyzmu, są gnieżdżące się wewnątrz kruki.
Od 1974 roku Eldborg jest obiektem chronionym.
Jak dojechać do wulkanu Eldborg
Eldborg leży “w zagięciu” drogi 54, tam gdzie skręca ona na zachód i wjeżdża na półwysep Snaefellsnes. To ok. 30 km na północ od miejscowości Borgarnes i ok. 80 km na północ od Reykjaviku.
Dotarcie do krateru wymaga 2,5-kilometrowej wędrówki z farmy Snorrastadir. Teren jest płaski, choć nieutwardzony. Droga na sam szczyt jest dość stroma. Krater jest najłatwiej dostępny latem, kiedy na drodze nie ma śniegu i lodu. Łącznie na sam spacer należy zarezerwować ok. 1:30 h.
